استخوان‏هاي دست و تبادل داده‏ها به هنگام دست دادن

اگر عضو یکی از شبکه‌های زیر هستید می‌توانید این مطلب را به شبکه‌ی خود ارسال کنید:

Facebook

Twitter

Google

Yahoo

Delicious

بالاترین

دنباله

[2007-07-04]   [ سید علیرضا حجازی]

ستون فقرات شما متصل به استخوان شانه يا كتف شما است. استخوان كتف شما متصل به استخوان گردن بوده و استخوان گردن نيز هنگام گفتگو با تلفن همراه به گوشي تلفن متصل مي‏شود.

دو پژوهشگر به نام‏هاي لين جونگ و مايكل لايبشر در دانشگاه رايس واقع در شهر هيوستون، ايالت تگزاس به بررسي اين روابط پرداخته‏اند. آن‏ها مي‏خواهند از اسكلت بدن انسان براي انتقال فرامين به گونه‏اي معتبر و ايمن استفاده كنند و از اين فناوري در تجهيزات كمكي قابل نصب بر روي لباس يا كاشت تجهيزات پزشكي در بدن انسان بهره‏ ببرند. تحقيقات اين دو پژوهشگر كه از سوي دو شركت مايكروسافت و تگزاس اينسترومنتز حمايت مالي مي‏شود، مي‏تواند راه‏هاي جديدي را براي رفع محدوديت افراد معلول در كار با تجهيزاتي مانند رايانه‏ها و دستيارهاي ديجيتالي به ارمغان آورد.

بر اين اساس، كار گروه دانشگاه رايس تصميم گرفت استفاده از صدا را به جاي امواج راديويي بررسي كند. استخوان به عنوان رساناي بزرگ صدا شناخته شده است، اما تاكنون تنها براي انتقال سيگنال‏هاي آنالوگ در كاربردهايي نظير بررسي چگونگي التيام استخوان پس از شكستگي و تجهيزات امدادي شنوايي كه صدا را خارج جمجمه به عصب شنوايي انتقال مي‏دهند، مورد بهره‏برداري قرار مي‏گرفت.

براي آگاهي از اين اقدام كه آيا استخوان مي‏تواند سيگنال‏هاي ديجيتال را در مسافت‏هاي طولاني نيز به عنوان نمونه به يك گوشي از طريق يك حسگر قابل نصب بر روي مچ دست منتقل كند، كار گروه ياد شده يك مرتعش كننده‏ي كوچك را در بخش‏هاي مختلف بدن به كار گرفتند. هنگامي كه آنان سيگنال‏هاي صوتي را از نقاط ديگري از بدن دريافت كردند، متوجه شدند كه سيگنال كليد گذاري شده توسط تغيير بسامد يا به اختصار اف.اس.كي بهترين تمايز را ميان سيگنال‏هاي صفر و يك پديد آورده است. در سيگنال سازي به روش اف.اس.كي صفر (0) با يك بسامد و يك (1) با بسامد متفاوت ديگري نشان داده مي‏شود.

آن‏ها سپس چگونگي و ميزان رضايت خود از انتقال اين سيگنال‏ها از طريق استخوان، هنگام ايجاد آن‏ها در نقاطي از بدن را كه تجهيزات ياد شده به صورت عادي بر روي آن‏ها پوشانده شده بود، اندازه‏گيري كردند. اين نقاط عبارت بودند از مچ دست، بخش تحتاني گوش‏هاي همراه هنگامي كه روي كمربند نصب مي‏شوند و در مقابل استخوان لگن‏ قرار مي‏گيرند و پشت گوش كه گوشي‏ها روي آن قرار مي‏گيرند. آن‏ها دريافتند كه اسكلت انسان به گونه‏اي شگفت‏انگيز و با كم‏ترين خطاي ممكن، حتا كم قدرت‏ترين ارتعاش‏ها را از نقطه‏اي به نقطه‏اي ديگر مخابره مي‏كند. جونگ در كنفرانسي پيرامون شبكه‏هاي بدن كه در شهر فلورانس ايتاليا برگزار شد، گفت: ”اين مساله كاملاً شگفت‏انگيز است، زيرا تمامي پيوندها مرتبط با چندين استخوان و مفصل هستند.“

پژوهشگران ياد شده كاربرد چنين مرتعش كننده‏اي در دريافت كننده‏اي كه مي‏تواند مانند ساعت مچي مورد استفاده قرار گيرد و به عنوان يك انتقال دهنده‏ي سيگنال‏ عمل كند، مناسب مي‏دانند. بدين ترتيب چنين وسيله‏اي مي‏تواند بگويد كه يك وسيله‏ي كاشته شده در نزديكي استخوان گوش در چه زماني و به چه ميزاني داروي خاصي را درون بدن ترشح كند. اين قطعه‏ي كاشته شده نيز خود داده‏هاي دريافتي از حسگرها را به وسيله‏ي ياد شده مخابره خواهد كرد. به همين شيوه مي‏توان از لغزش دندان‏ها روي يكديگر يا كليك موشواره به انگشتان دست داده‏هايي را دريافت كرد و كاركردي مانند كاركردهاي يك تلفن را براي يك فرد معلول فعال ساخت.

از نظر لايبشنر، امتياز بزرگ اين پديده امنيت آن است. او مي‏گويد: ”تمامي فرايند انتقال داده در درون بدن انسان صورت مي‏گيرد و مي‏توان آن را از طريق تماس مستقيم فيزيكي بدن بازيابي كرد.“ مردم حتا مي‏توانند اطلاعات را ميان تجهيزات مختلف درون بدنشان، تنها با يك حركت محكم هنگام دست دادن، منتقل كنند.

 

منبع: news cientist.com ، ۱۳ ژوئن 2007، مجله‏ي نيوسايتيست

 

نسخه‌ی چاپی ارسال اين مطلب به دوستان

---

---