دستاورد اقتصاد دولتی؛ سیستم های تمرکزگرا, قطره چکانی و صدقه ای

اگر عضو یکی از شبکه‌های زیر هستید می‌توانید این مطلب را به شبکه‌ی خود ارسال کنید:

Facebook

Twitter

Google

Yahoo

Delicious

بالاترین

دنباله

[2007-12-18]   [ فرنود حسني]

www.farnood.com
mail@farnood.com

سخنان اخیر احمدی نژاد رییس دولت نهم در خصوص تشریح دلایل تورم در کشور بازتاب گسترده ای در رسانه های داخلی داشت و قطعا نقد های بسیاری را در روزهای آینده بر آن شاهد خواهیم بود. اما با مرور سرفصل های گفتگوهای ایشان می توان به این نتیجه گیری کلی دست یافت که خدا را شکر دولت نهم در رفع تمامی معضلات و مشکلات اقتصادی جامعه موفق و سربلند بوده و هر آنچه امروز از باب مساله اقتصاد بر سر مردم همیشه در صحنه این مرز و بوم می رود یا خطای نارفیقان داخلی است و یا عناد دسمنان خارجی. البته این مساله جای بسی خوشحالی است که سرانجام دولت نهم توانسته است برای دولت های گذشته خلف شایسته ای باشد و عامل خطرناک تورم را شناسایی و در جهت کنترل آن قدم بر دارد.
احمدی نژاد در سخنان خود اشاره داشته است که بسیاری از مشکلاتی که بر دوش دولت او افتاده است میراث دولت های پیشین است و این نیز ضلع سوم فرافکنی مشکلات را تکمیل می کند چگونه ممکن است که دولتی با شعار توسعه عدالت اقتصادی وارد صحنه شود و اطلاعاتی از داشته ها و نداشته های اقتصادی کشور در اختیارش نباشد. چطور ممکن است دولتی دوبار صندوق ذخیره ارزی خود را مملو از دلارهای نفتی ببیند و باز دم از مشکلات بزند.
ایشان فرموده اند تورم در آغاز دولت ایشان کم بوده و اکنون فزونی یافته است پس می توان نتیجه گرفت میراث دولت گذشته برای دولت نهم تورم کم و صندوقی مملو از ذخیره ارزی بوده است. در مزمت اقتصاد دولتی سخن های بسیاری رفته است ولی نکته این است که تمامیت خواهی دولت ها همیشه وجود داشته است و تمامی هم نخواهد داشت مگر اینکه نگرش پدرسالارانه قانون به دولت به طور کامل دچار تحول شود و ما شاهد تغییر چشمگیری در ساختار بی رمق و سنگین دولت باشیم. ساختاری که با اتکا به بودجه های کلان به راحتی می تواند در همه امور اقتصادی قبض و بسط کند و کنترل همه امور را به عهده داشته باشد. مهمترین ضعف اقتصاد دولتی زمانی نمایان می شود که دولت قصد رقابت با بازار آزاد تجارت جهانی را دارد و در این شرایط به دلیل تفاوت های ساختاری تاب مقابله را از دست می دهد و مدام باید سیاست های کنترلی و مبارزه با قاچاق را پیش بگیرد.
اما از بعد داخلی ضعف عمده اقتصاد دولتی که نمود بسیار پر رنگی در وضعیت معیشتی عامه مردم دارد منتج به طراحی روش های توسعه عدالت اقتصادی به شیوه های تمرکز گرا, قطره چکانی و صدقه ای می شود. به عنوان نمونه در سفرهای استانی احمدی نژاد شاهد بودیم که هزاران نامه درخواست کمک مالی به ایشان داده شد و یا هزاران نفر از رییس جمهور درخواست حل مشکل آسفالت کوچه, ثبت نام مدرسه فرزندان, اضافه کار و ... دارند و این خود تبدیل به مفاخر دولت می شود که از پولی که باید صرف عمران و توسعه کشور شود صرف چنین اموری برای رفع حاجت های موردی می شود و یا وقت رییس جمهور صرف مواردی می شود که اندک ارزشی در برابر مسایل کلان جامعه ندارد و کسی نیست بپرسد پس صدها مدیر و مدیرکل و معاون و...چه می کنند که رییس جمهور باید به دورترین روستای کشور برود و به مساله آب یک روستا رسیدگی کند. یکی دیگر از آفات تمرکزگرایی عدم جرات و جسارت تصمیم گیری در مدیران و تزلزل در آینده نگری و افتادن دولت و در نهایت ملت بر مدار روزمرگی است.
متاسفانه دولت های ایران علی رغم اینکه فرصت های بسیاری برای اصلاحات زیرساختی داشته اند به دلیل همین نگرش های نادرست همیشه فرصت و انرژی خود را صرف امور روزمره و روبنایی اقتصاد کرده اند و اینچنین می شود که رییس جمهور یک کشور هسته ای بعد از اشاره به توانمندی های ایران در انرژی هسته ای باید در مورد قیمت تخم مرغ و گوشت صحبت کند و پس از چند ماه سهمیه بندی قطره ای بنزین و عدم ایجاد تحول در بخش حمل و نقل شهری و وارد آمدن فشارهای بسیار بر مردم دوباره سهمیه های خوردروهای شخصی را افزایش دهند و از خودروهای عمومی بکاهند در حالی که بر اساس سیاست اعلام شده انتظار می رفت خودروهای عمومی توسعه یابند و رغبت مردم برای استفاده از خودروهای شخصی به واسطه ازدیاد خودروهای عمومی کاهش یابد.

نسخه‌ی چاپی ارسال اين مطلب به دوستان

---

---