آقای کروبی من نیازی به عذرخواهی شما ندارم.

اگر عضو یکی از شبکه‌های زیر هستید می‌توانید این مطلب را به شبکه‌ی خود ارسال کنید:

Facebook

Twitter

Google

Yahoo

Delicious

بالاترین

دنباله

[2008-04-22]   [ فرنود حسني]

آقای کروبی مقاله خانم علی نژاد را خواندم و همچنین اسف نامه شما را که از پیشگاه ملت عذر خواسته بودید که چرا چنین نوشته است.

آقای کروبی من به عنوان یک شهروند ایرانی نیازی به عذرخواهی شما ندارم چرا که لزومی برای انکار واقعیت نهفته در یادداشت مذکور نمی بینم و سوالم از شما این است که چرا شما و امثال شما که سال ها بر مسند های قدرت نشسته اید و زمام امور این کشور را در عرصه های مختلف در دست دارید اینچنین به خود اجازه می دهید که از موضع بالا و حاکم مابانه از مردم به خاطر مرور آنچه بر آنها می رود عذر خواهی کنید.
این عذرخواهی شما نشان از چه دارد؟ فکر می کنید با این کار بر محبوبیت شما افزوده می شود؟ آیا فکر می کنید شما محبوب تر هستید یا شعار ۵۰ هزارتومان ماهیانه شما؟

آقای کروبی شما که خود بهتر از هر کس می دانی اگر شرایط بر وفق مرادتان بود مردم همین سه سال پیش با وعده دریافتی ۵۰ هزارتومان در ماه شما را به کرسی ریاست جمهوری نشانده بودند. همین مردمی که شما از انها عذرخواهی می کنید از رنج مالی و اقتصادی حاضر می شوند به شما رای بدهند آن هم به خاطر ۵۰ هزارتومان
به نظر شما این واقعه که ما سه سال پیش از سر گذراندیم با اتفاقی که اکنون توسط دولت در سفرهای استانی با جدیت تعقیب می شود چقدر متفاوت است؟ یا بهتر بپرسم چقدر مشابه است؟

آقای کروبی شما که در مسند ریاست حزب اعتماد ملی هستید و این روزها در تلاش برای کسب کرسی های بیشتری در مجلس هستید و چه بسا که اندیشه ریاست جمهوری دوره دهم را هم در سر می پرورانید و مساله اقتصاد و مشکلات مردم دستمایه بیشتر سخنرانی های شما و هم فکرانتان است چرا از خواندن چنین یادداشتی ناراحت می شوید و مسئولیت سنگین عذرخواهی از ملت همیشه در صحنه ایران را به جان می خرید؟

آقای کروبی آخرین باری که به خیابان های تهران رفته اید و نان و گوجه فرنگی برای منزل تهیه فرموده اید کی بوده است؟ چرا مردم نباید باور کنند دغدغه امروزشان همین چیزهاست؟ چرا مردم نباید بدانند که ۵۰ هزارتومان شما و کمک های دولتیان در سفرهای استانی مسکن هایی است برای فرار از بیماری خطرناکی که سال هاست اقتصاد ایران دچارش گشته و نفسش را به شماره انداخته؟ به گونه ای که قیمت زمین و مسکن و مواد غذایی و پوشاک و ... در هر نفس رو به احتضارش افزایش می یابد. ارسال میلیون ها نامه به رییس جمهور یک مملکت توسط مردم حکایت از چه دارد آیا هیچ اندیشیده اید که عزت و بزرگی مردمی که به روزمرگی افتاده اند و بزرگترین افکارشان از تدارک طعام ناچیزی برای آباد کردن برهوت سفره هایشان فراتر نمی رود به کجا رفت و چه شد؟

اگر چنین است که می گویید شما را به خدا دیگر شعار اقتصادی ندهید چرا که من و امثال من به قاعده شعور و درکمان از آنچه در اطرافمان می گذرد آگاهیم و نیازی به این نیست که شما به خاطر یادداشت خانم علی نژاد از ما دلجویی کنید زیرا با این کارتان ضمن نقض همه شعارهای خود، شعور مردم را که من هم جزیی از آنها هستم نادیده انگاشته اید.

نسخه‌ی چاپی ارسال اين مطلب به دوستان

---

---