پيام نوروزي فرنود حسني به ايرانيان سراسر دنيا

اگر عضو یکی از شبکه‌های زیر هستید می‌توانید این مطلب را به شبکه‌ی خود ارسال کنید:

Facebook

Twitter

Google

Yahoo

Delicious

بالاترین

دنباله

[2007-03-17]   [ فرنود حسني]

به نام يزدان هستي بخش

در آستانهٔ طليعهٔ سال نو و فرا رسيدن عيد ملي-باستاني نوروز، هم آهنگ با فروغ و تجلّي جانفزاي آفريدگار هستي در رايحه و جلوهٔ گل هاي پر نقش و نگار بهار طبيعت، ضمن عرض صميمانه ترين شادباش ها به تمام هموطنان ايراني و فارسي زبانان سراسر دنيا، از خداوند مهربان مسئلت مي دارم تا از دريچه لطف و کرم لايزالش در سال آتي دل هاي ما را بيش از پيش به انوار قدسيه خود منور سازد و گام هاي ما را براي حرکت در راه رضايش استوارتر گرداند. قدرتي دهد تا بر معرفت خويش نسبت به جلال و فضل و لطف او بيافزاييم و فرصتي دهد تا جام ادراک مان را از شراب شعر و شور ازليِ درگاهش لبريز گردانيم و عنايتي کند تا همه دست در دست هم دهيم و ايران عزيزمان را پراميدتر و آبادتر کنيم و فال آينده اش را با دستان خود از کتاب همت و غيرت و تفکر خويشتن بگشاييم.
هم وطنان بزرگوارم، ايران ما در سالي که گذشت شاهد تحولات و اتفاقات بسياري بود که نيک يا بد به تاريخ پيوسته و امروز فرصتي است که از آنچه گذشته درس فرا گيريم و اين تجربه ها را پيشه راه آينده و آيندگان کنيم. نيک ديدم که پيام شادباش نوروز ايراني را با ذکر نکاتي در باب اتفاق انديشه ها عرضه دارم. که به قول سراينده نيکو سخن:"...آري به اتفاق مي توان جهان گرفت".

ميهن ما ايران
ميهن جز یک مفهوم ذهنی و محدوده جغرافیایی مشخص و مشترک نیست. انسان به حکم طبیعت اجتماعی اش همواره تلاش داشته خود را در مجموعه های اجتماعی قرار دهد. تلاقی تفاهم عده زیادی بر سر موضوع هایی مشترک از جمله زبان, رنگ پوست, نژاد, باورهای دینی, قوم و قبیله و...زمینه ساز شکل گیری وطن بوده است. سرزمین پرشیا ( ایران ) به عنوان کانون تمدن های کهن انسانی و چهارراه ارتباطی شرق و غرب از نظر ذهنی و جغرافیایی فراتر از یک مفهوم و محدوده بوده است. کوروش بزرگ شهنشاه هميشه سرفراز این سرزمین میراثی برای ما به جای گذاشته اند که امروز مایه فخر و هویت ما شده است.
تداوم حیات نام ایران که در سراسر تاریخ بسیار مورد تعدی قرار گرفته است و هم اکنون نیز از قوم ها و زبان های مختلف در آن زندگی می کنند بس جالب و آموزنده و محل اندیشه است.
به نام مام ميهن" ايران جاودان" که پایه و مایه هویت فرهنگی, تاریخی و ملی ماست پر اميد و مملو از غرور و سرمستي با هم عهد مي بنديم که تمام تلاش خود را برای شناخت, حفظ و گسترش فرهنگ اصیل ایرانی و افزايش اعتبار و جايگاه ايران و ايراني درمیان مردم دنیا صرف نماييم.

زبان پارسي
زبان استوار و شکرين پارسی, نت اصلی موسیقی پر رمز و راز فرهنگ اصيل پارسی است که هر چند در طول سالیان بسیار مورد گزند و آزار غرض ورزان بد سلیقه و بی هنر قرار گرفته است. به ویژه در زمان هجوم اعراب و با گذشت زمان بخش بزرگی از این موسیقی ناب و شیوا به فراموشی سپرده شده است.
به عنوان یک ایرانی پارسی زبان, با هم پیمان می بنديم تا سرافرازانه نهایت تلاشم را برای شناخت, حفظ و گسترش زبان پارسی در سراسر دنیا انجام دهم.

اقوام ايراني
يکي از جنيه هاي منحصر به فرد تمدن کهن ايران ظرفيت بالاي آن در پذيرش فرهنگ هاي مختلف قومي بوده است. آذری، بلوچ، لر، کرد، عرب، گيلک، مازني و... همه همه سال ها در کنار هم به سلامت و سعادت زيسته ايم. نقطه و نکته اتفاق همه ما ايران است و از هر قومي که باشيم با نام ايران است که هويت پيدا مي کنيم با آگاهي از تلاش بدخواهان ملت ايران براي از بين بردن اتحاد جاودان اقوام ايرانية پيمان مي بنديم سال آينده را بيش از هر زماني در فکر اتحاد و يکسو نگري براي اعتلاي نام ايران باشيم و چون هميشه احترام يکديگر را پاس بداريم.

فرهنگ ايراني
سال ها ست که به هنگام گفتگو درباره دانش و فرهنگ ما را وامدار و سرفراز به دانش و فرهنگ نیاکان معرفی می کنند. اما اکنون چه؟
وجود توانمندی و بستر آماده رشد فکری و فرهنگی در میان ایرانیان بر کسی پوشیده نیست. برای دست یافتن به سطح و پویایی لازم و گریز از درجا زدن و واپس زدگی های مکرر تاریخی نباید چشم انتظار مجموعه خاصی بود در این برهه خاص تاریخی و با مطرح بودن مباحث مهمی همچون جهانی شدن باید راهبردهای مناسبی برای جهت دهی به سیر رشد و پویایی فرهنگ برگزید و هر آنکس که می تواند در این راه باری از زمین بردارد باید وارد گود شود.

با خود مي انديشيدم که چه نيک گفته است بزرگي که تکرار به عادت و عادت به فرهنگ تبديل مي شود و از اين نظرگاه مي توان چه بسيار ظرايف را در آنچه مي گذرد و خواهد گذشت دريافت. براي بازگشت به فرهنگ اصيل و بي غش ايراني شايسته است تا يکايک ایرانیان فارغ از سلیقه ها و نظر های شخصی عزم خود را برای توسعه دانش و فرهنگ ایرانی جزم کنند و با تکرار واقعيت هاي تاريخي، پاسداشت فرهنگ ملي را به يک عادت و در نهايت به فرهنگي عمومي تبديل کنند.
اميد بر آينده ايران
مي دانم که سال هاي اخير بر مردم ايران زمين سخت و پر مرارت گذشته است و اين روزها که زمان سرور و نشاط و شادي است گرد ياس و نااميدي بر سر شهر فرو نشسته است اما چون هميشه سخن نيک شاعر را مرور مي کنيم که مي فرمايد:"گمان مبر که به پایان رسید کار مغان/هزار باده ناخورده در رگ تاک است هنوز!" و با اميد به ايزد يکتا و اراده ملت در انتظار روزهاي خوش و سرور و سروري خواهيم بود.
بازگشت به خويشتن
پس از جسارت ها و توهين هاي متوالي که هويت و ريشه تاريخي و جغرافيايي ايران و ايراني را آماج خود قرار داده است، اکنون هنگام آن فرا رسيده است که به گذشته روشن خود نگاهي افکنيم و به نام ايزد يکتا و مردم رادمنش ايران زمين، يادواره سال 1386 را با نام بزرگ مرد تاريخ ايران زمين" کوروش بزرگ" مزين کنيم و فرصتي را براي کودکان و جوانان فراهم آوريم تا در سال آينده بيش ار پيش با پادشاه عدل و داد و نويسنده اولين منشور حقوق بشر آشنا شوند.

با بهترين آروزها
فرنود حسني
پايان زمستان 85

نسخه‌ی چاپی ارسال اين مطلب به دوستان

---

---